Tja... , sjøliv og sjøliv. Eg var ein god del både i og på vatnet over there. Men det var ferskvatn. Nord-Amerika har ein stor del av ferskvatnet på jorda. Eg tenkjer på Dei store sjøane og ein del mindre sjøar, og så elvekomplekset Mississippi med alle sine sidearmar. Der er det mykje vatn, kan du tru.
Me var og bada i St. Croix-elva både tidt og ofte, og det hende seg at me var i sjølvaste Ol' Man River også. Det var ingen grunn til å klage over badetemperaturen, han var nesten like bra som i Flekkefjorden på varme sommarkveldar.
Dave hadde ein god ven som heitte Robert - populært kalla Bob. Dei to karane hadde snikra ein flåte som kvilte på nokre oljefat. Kring kantane hadde dei sytt for eit solid gjerde slik at ingen skulle trø utfor, fare med elvestraumane og hamne i Mexicogolfen. "The pontoon" hadde ein solid påhengs i ene enden, og slik kunne ein reke både opp og ned elva, eller på tvers. Tom hadde med Shirley og dottera Anniken (som Dave var gudfar til), og Dave hadde med meg. Så der sat me i gode fluktstolar, med litt forfriskningar i kjølebagen og lét elvebrisen svale oss i den steikjande sommarsola.
I gamlelandet hadde sommaren vore sur og fuktig, og betre vart han visstnok ikkje av at eg drog mot vest. Eg hadde såleis dårleg med brunfarge å byggje på då eg kledde av meg ved St. Croix River. Resultatet vart ein raudsvidd og flassande lekam. No gjekk dette fort over, og brunfargen tok overhand.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar