Ja, slik var det for femti år sidan og i dei næraste åra før og etter. Sjuande sans-dagboka mi frå 1960 fortel ikkje så mykje, men den sommaren førte eg nøye rekneskap med framdrifta i slåtten, spesielt med dei høylassa me fekk i hus. Og det vart til slutt 86 lass, dei siste to kom i hus laurdag sjette august. I tillegg hesja me litt hå. Eg har notert at berre fem av høylassa var høy på brøy, altså høy som var turka på bakken. Dei lassa tok me inn allereie onsdag den sjette juli. Det tyder på at sommaren ikkje var av dei mest brennheite. Kanskje noko slikt som i år? Når det var gode høgtrykkperiodar, brøydde me nokså mykje høy, ikkje minst oppe i bakkane. Elles var det hesjing, hesjing og atter hesjing. Så lat meg minne om ein tidlegare blogg.
For femti år sidan i går var me komne opp i femti lass, og me (rettare sagt merra) var driftige og trilla inn fem lass den dagen. Men for femti år sidan i dag var det ikkje noko turrhøytaking. Det var vel ein regnvêrsdag, tenkjer eg. Og når eg driv og siterer meg sjølv, kan du klikke her og sjå kva turrhøytaking gjekk ut på:
Til di orientering: Me turka alt høyet fram til 1962, og først i 1963 kom det opp siloar. Då var nyeløa under bygging.
Slåtten var ei uhyre hektisk tid, men likevel fekk me tid til litt bading, litt fotballspeling om kveldane, litt fisking og litt av kvart. Og så vart me så brune at byfolket misunnte oss. Me misunnte dei som kunne drive dank heile sommaren.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar