GRÅVERSDAG

I grunnen skulle eg ha vore ute og pusla i hagen. Eg skulle ha grave opp dei små løvetannspirene som no etter kvart stikk opp av bakken. Det plar eg gjere kvar vår. Men i dag er det så surt og grått at me sit inne. Eg skulle ha gått ut og fylt jord i små potter, sådd og planta, t.d. gladiolknollane som eg tok opp i haust. Dei skulle ha fått stått inne til spiring før dei skal i jorda ute med muren. Men det er så surt at eg kvir meg på å gå ut. Det er meir ugras i skråningen opp mot vegen, sjølv om me gjorde ein god innsats der for nokre dagar sidan. Men i dag lyt det få stå. Det er så surt ute. Til og med ugraset vantrivst og veks saktare. Det er ei trøyst. I morgon vert det endå kaldare, kanskje me får snø. Då skal eg iallfall ikkje ut i hagen. Det blir altfor surt til det, og eg vert meir og meir pysete.

   Og viss ikkje vulkanskyene fjernar seg snart, går barcelonaturen i vasken. Då vert det endå surare. Får heller drøyme om den varme vårdagen for eit år sidan om fem dagar. Midt i april eksploderte våren, og den 22. april var det slik: