UFORSTÅELEG BLOGGPAUSE

Me er komne til den 17. september, og eg ser at eg ikkje har blogga sidan august. Så dersom eg har engstelege lesarar, kan eg straks opplyse at eg er i live, at alt er i den skjønnaste orden i og for seg,  (når eg ser bort frå vêret, no regnar det att etter eit par dagar med nesten opphaldsvêr), og sopp har me plukka, både i går og i dag. Det ligg eit laken dekt med traktekantarell på baderomsgolvet. Gårsdagens fangst. Soppen skal tørkast og puttast på glas. I eit hjørne på same golvet ligg det ein handduk, og oppå den har eg etter dagens utflukt spreidd ein slump skjelpiggsopp. Den skal verte til soppmjøl. Soppmjølet skal òg på glas og skal ikkje brukast til bollebaking eller i vaffelrøre. Nei, etter kvart skal det blandast i supper, sausar, gryter og stuingar.
   Eg har jamvel plukka nesten ein liter bjørnebær i dag rett nedanfor eigedommen vår. Bjørnen var ikkje heime. Der veks det villig vekk eit kratt som breier seg og prøver å snikje seg inn i hagen vår. Men ved tomtegrensa seier me stopp. Her er grensekontrollen streng, trass i at eigedommen vår ligg innanfor Schengenområdet.
   Og rett etter at bjørnebæra var iblanda litt sukker og Certo og plasserte i frysen, køyrde me til Ersland og gjekk postvegen mot Ølfarnes. Utan postveske, men med kvar si soppkorg. Heim att kom me med ein svært assortert slump sopp, som for det meste òg er hamna i frysen. Bortsett frå skjelpiggsoppen som skal verte til soppmjøl og ein høveleg porsjon som står på kjøkkendisken og skal verte til suppe i kveld.
   Då har eg gitt eit livsteikn. Og lova meg sjølv å skrive litt kvar dag framover ei stund. Har du tips til emne for bloggtekstar, er det eit kommentarfelt nedanfor. Viss ikkje, får du ta til takke med det eg kjem på sjølv.
   Ha ein fin laurdagskveld! No lyt eg gå i gang med suppekokinga.