Å GJE GRISEN EGG

Har du gitt grisen egg? Det har eg. 

   I desse skriveria mine har eg ofte hamna heilt bak i dei aller eldste minnekrokane mine. Det gjer eg no og. Eg kan ikkje ha vore meir enn tre -fire år, trur eg. Eg var med mamma og papen i floren om kvelden. Hønsene og grisen heldt seg i nært grannelag. Eg henta eit par egg frå eit reir og serverte grisen, som slafsa fornøgd og åt. Dette likte ikkje mamma, og eg fekk tilsnakk. Men eg tykte vel at grisen vart så glad for den uventa godbiten at han fekk fleire egg, han. Og då vart mamma sinna og gav meg ein symbolsk klaps i ræva. Eg gret og tykte det var grueleg urettferdig, for eg hadde sett mamma gje grisen egg sjølv. Så korfor skulle ikkje eg få lov?

   Med faste mellomrom har mamma rippa opp i episoden. "Dinnja fanten, han ga seg ikkje, han tok egg å heiv inn i stekkjen te grisa." Då har eg hevda at eg meiner å ha sett det eg tykkjer eg hugsar, at mamma hadde gitt grisen egg. Men noko slikt heldt ho for heilt usannsynleg.

   Eg meiner framleis at eg hadde sett det eg ser for meg: Mamma kom med nokre egg og heiv inn i grisestekken. Eg kan tenkje meg at ho har funne eit gammalt hønsereir ute i høystålet, og at ho rekna med at egga hadde lege for lenge til å brukast. Kanskje ho ville teste om dei var rotne? Eg har eitt argument til for at eg hadde sett det eg meiner eg har sett. Korleis kunne ein så liten kate finne på å gje grisen egg viss han ikkje hadde sett andre gjere det same? Neppe. 

   For meg fekk eggeserveringa ein tragisk slutt. Men grisen vart glad, han.