Når eg skriv om slikt som eg meiner å hugse frå svært gamle dagar, er eg nok smerteleg klar over at somt kan vere innbilling eller slikt som eg har fått fortalt. Bror Steinar har nettopp mint meg på at han for nokså nøyaktig 64 år sidan (altså før eg var fødd) kommenterte opplysninga frå mamma og pappa om at Arne og han kanskje snart skulle få ei syste. Steinar beit av: "Dæ'kje plass fy noka syste i dinne senjine!" Dei hadde vel samla seg i senga til mamma og papen ei tidleg morgonstund, tenkjer eg. Men då denne hendinga vart attfortald fleire år seinare, sa eg: "Ja eg hugsa gott at han sa da!" Sjølvsagt lo dei av meg og hadde meg til narr. Men no trur eg så gjerne at eg hadde høyrt sitatet ein gong før, og at det var det eg hugsa.
Ein lokalpolitikar her i Kvinnherad, ein ekte veteran som sat i årevis som ordførar og endå fleire år i kommunestyret, fekk ord på seg for å vere nokså sjølvgod på sine gamle dagar og prøvde å vri debattar ei viss lei med å hevde at slik og slik hadde det vore, "... ettersom eg håttar, og eg plar ikkje håtta feil!" Men så var det nokon som tok til å sjekke fakta, og dei fann ut at han faktisk "håtta" feil nokså ofte.
Men eg kjem nok til å skrive meir om kva eg "håttar", som dei eldre i Kvinnherad seier. Eg lovar at eg ikkje skal pynte på fakta med vilje, sjølv om det kan vere betre med ei god enn ei sann historie.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar