Dette hadde eg vorte rasande for viss nokon hadde skrive om meg for om lag femti år sidan. No er det VM i skiskyting i Korea. I dag tok dei norske herrane firedobbel siger. For snart seksti år sidan herja det ein frykteleg krig i landet. Frå 1950 til 1953 vart Korea nærsagt lagt i grus, og ulykkelege menneske var på flukt overalt. Tusenvis av born var blant dei aller hardast råka. Dette landet ligg nokså langt nord i Asia, og mange stader kan vintrane vere tøffe. (Men nett no burde dei hatt meir vinter der VM-arenaen ligg!) Her i landet gjorde Raudekrossen og Norsk Folkehjelp ein innsats og mellom anna samla inn klede til dei naudlidande. Heime i stova vår i Flekke pakka mamma inn den fine fløyelsdrakta som eg hadde gått med nokre år tidlegare. Drakta hadde fått namnet Dompapusa tyttamai. Og dette uttrykket vart tillagt meg, til stor irritasjon då eg vart større. Det var bestemora i by'n som fråtsa i kjælenamn på barneborna sine, og ho kalla meg for dompapus. Siste leddet let seg forklare, men det første må no vere heimelaga.
Og ein vakker dag, nærmare bestemt 17. mai 1947(?), vart syskenbarnet Peter og eg fotograferte borte på Tunbakken i dei fine fløyelsdraktene våre. Dermed fekk drakta namnet Dompapusa tyttamai.
Eg håpar inderleg at ho kom til nytte i Korea. Når eg ser på VM i skiskyting, ser eg ekstra godt etter kva småungane har på seg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar