FLYTTESJAU

Det første året mitt og det andre året til gymnasklassane i Kvinnherad kunne starte opp. Det gjekk nokre dagar i kummerlege kår. Klasserom nr. 5 på Undarheim skule fungerte som lærarrom, kontor, arbeidsrom for lærarar, lager, bibliotek og plass til læremiddelsamling. Stakkars 1R, dei laut ha undervisninga nede i bomberommet til så lenge.
   Men så opprann dagen då me kunne flytte inn i Gymnasbrakko! 1R fekk det største og lysaste klasserommet av alle: Det store enderommet inn til venstre i brakko. Rett nok laut dei låne det ut når Eldbjørg og Leiv Døssland hadde sine legendariske songtimar der inne.
   Apropos songtimar: Rektorparet gjekk til si gjerning på Husnes i sann folkehøgskuleånd. Fru Eldbjørg Døssland var oppvaksen på ein folkehøgskule, dotter til rektor – orsak: folkehøgskulestyrar! – Martin Birkeland på Fana folkehøgskule. Song var eit viktig oppsedingsgrep i det skuleslaget, og dei to musikk- og songglade idealistane ville gjerne føre denne arven vidare inn i den høgare skulen. Difor stod det eit piano nede i bomberommet. Det skulle flyttast over i klasserommet i Brakko. Me lærarane, fem i full stilling utanom rektor, tok oss av flyttinga av alt som var. Det einaste eg hugsar, var flyttinga av pianoet. Du veit sikkert kor krevjande det er å flytte slike instrument, gu’gje dei hadde brukt munnharpe til songakkompagnement! Det skjedde ikkje noko høgdramatisk, men eg hugsar at då me etter eit fælande strev og mykje innvendig banning (me torde ikkje banne høgt, me visste ikkje då at Døssland var humanetikar) fekk pianoet ut or hovudbygget og ut på plassen. Då gjekk det lettare, og Ole Per utbraut: ”No går det så fint at me kan gå like til Rosendal med det!”
   Snart var alt og alle på plass: Døssland fekk sitt kontor inst til høgre, læremiddel og utstyr vart sortert og lagra, gangen vart til bibliotek, og inne i det store midtrommet kunne me setje oss ned med nista vår eller halde lærarråd når det trongst. Eller berre preike drit om elevane våre eller kva det no var.
  Og når kulturen kravde det, vart det kulturkveldar og andre samkomer i rommet til 1R, der pianoet stod. Til dømes med Olav H. Hauge nokre år etter innflyttinga.