SOLSNU OG SOMMARTID

På denne strålande sommardagen snudde sola, som det heiter, og me går kortare dagar i møte. Godt er det då at me har sommartid, så kveldane vert ein time lengre. Einaste ulempa med sommartida er den skrekkjelege overgangen til mørke kveldar utpå hausten når ho tek slutt på ei tid då det allereie tek til å skymast tidleg på kvelden. Grannen vår sa ein gong at om det var eit parti som hadde som programpost å føre inn sommartid heile året, skulle det partiet få hans stemme.

For om lag femti år sidan samlast nokre av oss gutane i Flekke ein fin sundag og sykla på Guddalen. Eg hugsar ikkje sikkert kven som var med, men det var vel Magnar, Arvid, Knut David, Peter Kåre og eg. Me trødde oss heilt opp til Engeskaret, der me trefte dei to kallane Arne og Ola, som me gav oss i prat med. Ola opna butikken for oss så me fekk snope. Han baud fram seigemenn, hugsar eg. Butikken hadde ord på seg for å vere Europas minste. Og det var ikkje store rommet, men fullstuva med varer og nesten ikkje plass til kundar.

Me spurde gubbane om kva klokka var, og Arne drog fram lommeuret sitt og las av tida. "Men," la han til: "Eg bruka'kje hitlerti." Og så fortalde han at sommartida var påtvinga oss av tyskarane under krigen, men då freden kom, var det slutt med det tullet heilt til no. Og han retta ikkje klokka si til noka "hitlertid", måvite.