No kjem den andre og siste av skrønene om Ivar Aasen, fortalde i hine hårde dage av vår kjære klassestyrar og norsklærar på Firda gymnas.
Siste åra Ivar Aasen levde, var han nokså dårleg til beins. Ein dag kom det ein kjenning på vitjing, og mens dei sat der og rødde, reiste Ivar seg opp. Så krekte han seg tvers gjennom den vesle stova med små, små steg og bort åt skåpet.Venen hans talde stega, og gubben brukte hundre og tjue steg på ferda til skåpet. Der tok han fram akevittflaska si og unnte seg ein god støyt. Så gjekk han tilbake og sette seg. Men no brukte han berre hundre og ti steg!
Og viss me lo av skrøna, tenkjer eg at Ryssdal lo med og kommenterte: "Va'kje dette ei god historie?"
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar