AMERIKATUREN 5: FØRSTE ETAPPE

Så stod eg der med ein koffert i Flekke vegeskift og venta på bussen. Nitten år og lite reisevan, hadde aldri vore i fly og knapt nok på eit tog, og aldri lenger vekk enn Bergen og ymse stader i eige fylke. Men bevares, morfar Peter reiste til Amerika som tjueåring, og det utan engelskkunnskapar. Mange drog i mykje yngre alder både til sjøs og til den andre sida av havet.

   På flybilletten som eg bar i innerlomma, stod det at eg skulle dra frå Fornebu. Turen dit gjekk heilt etter programmet, buss til Vadheim, sognebåten inn fjorden til midtfjords, som det heitte, der me gjekk over i den korresponderande båten som frakta oss inn til Flåm, Flåmsbana til Myrdal, nattoget frå Bergen til Oslo, og til sist flybuss til Fornebu.

   Ein kar i gardeuniform gjekk på bussen i Bygstad. Han òg heitte Reidar, og me gjorde oss kjende med kvarandre og heldt lag. Han skulle jo til hovudstaden og tene Kongen.

   På nattoget kom eg i prat med ein amerikanar frå New York, som dreiv og vandra i den norske fjellheimen. Eg ymta frampå om at det måtte vere stussleg for ein mann frå verdsbyen å feriere i landet vårt, men han bles og meinte at New York ikkje hadde anna enn honky-tonk å by på. Norsk natur var mykje meir gjevande. Likevel heldt eg fram med ferda mi mot heimlandet hans.

   Så kom eg altså for første gong i mitt liv til hovudstaden, det var tidleg morgon, og heile dagen kunne brukast til å utforske byen. No hugsar eg ikkje anna frå den dagen enn at eg gjekk i ein bank og kjøpte dollars. Det var i den tida då me måtte ut med om lag kroner 7,15 for ein dollar. Og så fann eg bussen som skyssa meg til Fornebu. Flyet skulle gå utpå kvelden, og eg passa på å vere der i god tid.

   Det kom vel med, for eg fann ikkje utgangen min så heilt med det same. Ikkje før eg fann ut at eg først måtte gjennom passkontrollen før eg kom inn i avdelinga for utanlandsavgangar. Vel, eg hadde svært god tid, flyet var minst ein time forseinka. Og då me endeleg letta, var det ikkje lenge før det skulle ned i Stavanger, viste det seg. Stavanger! Hadde eg visst det før, kunne eg ha spart meg for ein del reisetid og utsett mitt første møte med hovudstaden til ein annan gong.