FEM FRANSKE BLAD. 2: BURGUND OG BURGUNDARAR

Dersom du vil kjøpe ein burgundar, får du ei flaske vin. Raud eller kvit. Slik var det ikkje for seksten hundre år sidan. Eg vil tru at dei burgundarane som kom stormande innover grensene til Romarriket ikkje var oppflaska på denne drykken. Dei var germanarar og kom frå Tyskland før Tyskland heitte Tyskland. Burgund har ei svært komplisert historie, og eg skal ikkje gjenfortelje den. I dag er det ein region i Frankrike, og på heimespråket heiter han Bourgogne.
   Dette var andre turen vår i landsdelen. Her er dei krye av maten og vinen sin. Sniglar er ein av spesialitetane. Sosekjøt er ein annan, men då heiter det Bœuf Bourguignon og er kokt i ein god skvett raudvin, burgundvin, sjølvsagt. Men det er i grunnen sosekjøt.

 
Ikkje sei det til nokon, men me var på drueslang ute på landsbygda i Burgund. Nett det hadde eg gledd meg til. Dei små, blåraude Pinot Noir-druene var svært lekre, aromatiske og søte. Ikkje rart at dei burgundiske germanarane slo seg ned her. Så trur eg at dei ikkje greidde å ete alle bæra, men laga saft av resten. Så gjæra safta for dei, og gjerrige som dei var, slo dei ikkje ut den utskjemde drykken, men svelgde han ned, den òg. Men sans for butikk hadde dei, og no sel dei mesteparten av stoffet til andre franskmenn og andre land.
   Eg har lese meg til at dei dyrkar ein god del solbær her òg, men me såg ikkje ein einaste solbærbusk på turen. Derimot smakte me på ein annan burgundisk spesialitet: kir. Det er rett og slett kvitvin med ein liten skvett solbærlikør oppi. Det hender at me serverer noko liknande til gjester her heime, for me har bra med solbær i hagen og saftar ein slump kvart år. Burgundarane ville nok ikkje ha godkjent produktet, for me brukar rett og slett av safta vår istadenfor likør. Smaken og fargen vert likevel nokså patent, og me seier at det er kir. Viss me tek utgangspunkt i sprudlevin, vert det kir royal - kongeleg kir.
   Eg må undre meg litt meir over desse burgundarane som kom over Rhinen og snakka noko som likna urnordisk. Lærde folk trur at dei kan ha hatt sitt opphav i Skandinavia og henta namnet sitt frå Bornholm, som kan ha heitt noko slikt som Burgundarholmr i gamle dagar. Frå Bornholm var ikkje vegen lang til Polen og Tyskland, og så kan dei ha flytta seg sørover og enda opp mellom vinrankene i Gallia. No er eg ikkje lenger  historielærar og kan dikte fritt utan å tenkje på min faglege integritet. Difor vil eg lansere teorien om at dei kom frå Kvinnherad. Trøytte og leie av det kommunale bråket om økonomsk misere, med krangel, innsparingar og nedlegging av sjukeheimar og skular, har dei vandra ut med Borgundøy som siste mellomstasjon på vegen mot sør. Og når dei så vart spurde kvar dei kom frå, sa dei at dei kom frå Borgundøy og var burgundarar. Dei skjemdest av å fortelje at dei var kvinnheringar.
   Høyrest ikkje dette sannsynleg ut?