Eg har ein eller annan gong bestemt meg for at eg ikkje skal bruke bloggen som dagbok. Men det er kanskje feil. For då kunne eg lett ha fylt nokre linjer kvar dag om skit og ingen ting. Likevel: No skal me ikkje blåse av dei enkle, kvardagslege stundene, dei som me har flest av. Demed vert det nokre få linjer her om laust og fast, ikkje noko mimring frå gamle dagar, ikkje noko spennande frå nye dagar.
Me har hatt ei av dei rolegaste jule- og nyårshelgene eg kan minnast. Retteleg julefred. Dei to yngste gutane våre æra oss med sitt nærvære. Barnebarnet som skulle kome, kom ikkje, ho fekk sykje og greier rett før jul og valde oss vekk. Vegard drog nord att torsdag, men yngste guten vart til i dag. Nyårsnatta gjorde han ære på dei gamle foreldra med sitt nærvære. Me åt ein eksotisk rett (mexikansk?), og etterpå sat i me timevis og såg på elden i peisomnen vår, smatta på noko godt og småprata. Fjernsynet var slått av. Denne jula vart det ikkje skiturar på Tore og meg, slik som i fjor og i forfjor. Hovudgrunnen til det er lett å skjøne når ein ser ut glaset.
Så no er me inne i eit nytt år, og eg har ikkje formulert noko ønske eller lovnad for det nye året. Eg har tenkt på det, men eg tør ikkje.
Eg lovar likevel å skrive ein og annan bloggen i år òg. Ja, eg lovar!
Godt nytt år!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar