Eg skal prøve å lage eit oversyn over personalet som hausten 1973 gjekk til si gjerning for å banke rein ånd inn i skoltane på unge kvinnheringar. Først må eg nemne rektor Leiv Døssland, som trass i namnet ikkje var frå Uskedalen, men frå Sunde. Då eg gjekk på Firda Gymnas på Sandane i Nordfjord, var han ein vel omtykt adjunkt der på huset, som hjelpte oss litegrann med russerevyen me hadde der for nøyaktig femti år sidan i desse dagar. Hausten 1972 tok han farvel med Firda og gauv laus på oppgåva med å få i gang eit gymnas i heimbygda hans. Fru Eldbjørg var sjølvsagt med på lasset. Ho var ikkje tilsett på skulen, men stilte opp når det trongst eit tak, og det gjorde det ofte. Til dømes var det ho som pynta pianokrakken i songtimane til Døssland. Litt kontorarbeid tok ho òg.
Så var det eit sprang i alder på meir en eit kvart hundreår til den nest eldste læraren i heil stilling: Leiv Guddal. Han var ein seig kar som heldt ut på skulen fram til Statens Pensonskasse tok på seg å brødfø han. Han òg var og er kvinnhering, han underviste i engelsk, norsk og tysk, rykte opp gradene og var rektor i årevis på det som etter nokre år vart Kvinnherad vidaregåande skule.
Me hadde ein timelærar i religion som ikkje var så mange år yngre enn Døssland: Trygve Teigen. Han rekna seg ikkje heilt ufortent som ein av skulen sine åndelege fedrar, sidan han som politikar var med og drog i trådar som førte til at bygda fekk gymnas.
Ole Per Tau frå bygda eit kort stykke utanfor Stavanger med same namn som etternamnet hans var ein høgt skatta språklærar som fekk ansvaret for mykje av dei framifrå fransk- og engelskkunnskapane som grodde fram i unge kvinnheradssinn på syttitalet. Etter fem år forlét han oss dessverre til fordel for heimbygda si.
Ei dame som var innom og doserte litt tysk, heitte Jorun Stangnes Norum. Ho hadde elles si gjerning på ungdomsskulen. Kvar ho vart av i verda, anar eg ikkje.
Så var det realistane: Trond Vikane frå Herand er ein av dei legendariske lektorane i realfagf som dominerte dette fagområdet i mange år. Han heldt det gåande på denne skulen til han møtte den same lagnaden som Leiv Guddal: Statens pensjonskasse.
Magnar Velsvik frå Voss var med oss berre eitt år. Han var den yngste av oss i heile stillingar, og den som først forlét oss. Litt motvillig, faktisk. Han stortreivst i bygda og på skulen, men fagkombinasjonen gjorde at han laut vike plassen. Ingen av oss hadde faste stillingar då, berre på åremål i påvente av ny lov om vidaregåande opplæring. Magnar døydde dessverre altfor ung. Det gjer meg vondt. Eg hadde god kontakt med han i fleire år etter at han drog. Så dabba kontakten av. For nokre år sidan oppdaga eg dødsannonsen.
Tre personar i andre jobbar steppa inn som gymlærarar dette første året eg var der: Tore Kjell Olsen, betre kjend som sjåførlærar, Torfinn Myklebust, ein allsidig mann som hadde mange jern i elden, men som no er død, og så ei dame frå Nord-Noreg, fru Kristensen. Førenamnet hennar hugsar eg ikkje.
Har eg fått med meg alle no? Viss eg har gløymt nokon, får du bruke kommentarfeltet.
Og bortsett frå sjefen sjølv var det altså ein flokk med ungkalvar. Leiv G. var 33, Trond og Ole Per var 30, eg var 28 og Magnar endå eit år eller to yngre. Kunne slikt gå bra?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar