Somme av dei bloggteksane mine som handlar om gamle dagar i fødebygda mi nord i Sunnfjord, er publiserte på ei lokal nettside. Ein flittig sunnfjording har funne ut at stykka har kulturhistorisk interesse, og sidan han styrer med denne nettsida (fjaler.origo.no), har han fått lov å "stele" med han vil frå bloggane mine. Det er eitt emne som har vekt stor interesse og avla mange kommentarar på den nettstaden: knurr. Difor tenkte eg som så at eg lyt skrive meir om det.
Me hadde ikkje vore så nøgne med avrenning frå siloane våre dei første åra etter at den nye løa vår vart bygd. Krava var vel ikkje særleg strenge på den tida. Så silosafta rann ned i ei grov og etter nokre hundre meter ut i fjorden. Det var til vanleg godt drikkevatn i denne grova, men ikkje i høysesongen.
Nokre unggutar i Flekke ville prøve kunsten å bryggje knurr. Det var sommar og godt råd å setje dunken ute i det fri. Dei stasjonerte seg nede ved utlaupet til grova. Der var det lett å finne rikeleg med ferskvatn. Truleg var dei ikkje så tyrste mens dei bryggja, så dei smakte ikkje på vatnet. Men då dei fulle av forventningar skulle smake på knurren nokre dagar seinare, fekk dei noko å tenkje på. Eg veit ikkje kva som hende med vara, om dei tvinga fluidet i seg eller tømde det ut.
På Sandane i gymnastida mi var det ikkje uvanleg at somme elevar bryggja. Kva skulle dei elles gjere? Nærmaste ølbutikk var i Høyanger. Ein gutegjeng gjorde seg føre, venta til brygget klarna, tappa det pent opp på mjølkeflasker og slo botnfallet i dass. Men då skimta dei ein del småmakk på botnen, truleg dauddrukne og uskadeleggjorde. Spørsmålet var om ølet var drikkande. Men etter modne overveielsar kom dei til at dei hadde laga mackøl, som hadde eit svært godt ord på seg.
Desse karane brukte som sagt mjølkeflasker til å lagre ølet på. Hugsar du dei gamle brune mjølkeflaskene? Ein av gutane kom innom hybelen til kompisen sin, og der stod ei full mjølkeflaske på bordet, og det var ikkje mjølk som var i henne. "Det var jævla fint øl på denna flaska, blankt som vatn! Får eg smake?" spurde gjesten. Det fekk han, sette flaska for munnen og drakk. "Men det var jo vatn," sa han med sorg i stemma.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar