Det første fekk ikkje mamma og pappa oppleve. I dag er det sytti år sidan dei gifte seg. Dette skreiv eg såpass mykje om i april i fjor at eg berre viser til det.
Og sjølv sit eg her og gremmar meg over snøen som kjem dalande. Når me ikkje får over oss oske, så sender dei snø. Bloggkamerat Gunnar seier at det ikkje er oske som kjem no, fordi det er kvitt. (Sjå kommentaren han skreiv i går.) Sjølv om argumentet ikkje held, har han nok rett. Eit nytt døme på at ein kan ha rett sjølv om argumenta ikkje held. Ein annan variant av den same syllogistiske bresten er når argumenta er haldbare og konklusjonen steinhakkande gale. Men det let me liggje.
No både håpar og trur eg at me kjem oss av garde måndag til Barcelona, viss det då ikkje vert svære snøhindringar på Flesland - eller kanskje der sør? Me har tre søner. Dei to yngste fekk oppleve studieturar til Praha i ung alder og har masa på oss om å vitje denne vakre byen. Det gjorde me for første gong i september. Gutane hadde rett, det er ein flott by! Den eldste guten har Barcelona som "sin" by og har vore der fleire gonger. Han har spurt oss fleire gonger korfor me ikkje reiser dit når me tek oss ein utanlandstur. Dette er ein viktig grunn til at me fer til Barcelona denne gongen. Og etter det me har lese oss til og høyrt om byen, trur me ikkje at me skal angre.
I morgon føremiddag begynner me reisa med ei helg i Bekkjarvik og derifrå måndag til Flesland. Og eg tek ikkje med datamaskin, så du treng ikkje leite etter ny blogg på vel ei veke.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar