Å LÅNE EIT SYSKENBARN

Det hende truleg året før eg begynte på skulen. Det var influensatid, og både tante Målfrid og onkel Anders var sjuke. Mamma hadde vore ein tur ut til dei og kom heim att berande på han som på den tida var det yngste syskenbarnet vårt: Ove. Viss reknestykket mitt er rett, var han eitt til eit og eit halvt år. For å lette strevet for dei sjuke foreldra hans skulle me ha han ei stund. Jubelen stod i taket heime, me gutane ville meir enn gjerne ta oss av Ove. Bror Steinar la straks ein plan: Steinar gjekk i småskulen og var på skulen tysdagar, torsdagar og laurdagar. Då kunne Arne, som gjekk i storskulen, passe han, for då var han fri, og Steinar kunne passe han dei andre tre dagane når han var heime. Men eg? "Du kan passe han om sundagane!"

Men kor lenge var Adam i Paradis - eller Ove heime hos oss? Allereie dagen etter kom Målfrid og Anders ruslande inn om Hòjen og henta minsteguten sin heim.