... og det er ei veke sidan eg skreiv noko. Denne gongen kjem det lite nytt frå barndom og oppvekst. Veka har vore innhaldsrik, ho. Det kom melding om at storebror Arne hadde køyrt seg utfor vegen i Våtedalen og skamfare seg. Det var sjokkerande for oss alle, ikkje minst for han sjølv, vil eg tru. Men no er kallen plåstra og smurd på Haukeland sjukehus, såpass at han kjem nok opp att på resten. Men vert bilen aldri meir spurd?
Torsdag hadde Anne bursdag, og me feira med lutefisk til middags og sjokoladekake og kaffigjester utpå ettermiddagen. No kunne eg nett nemne at det var førtito år sidan første gongen eg var med og feira dagen hennar, og det var ein mykje rundare dag enn i år, men jenta var ikkje så rund som no.
Eg har vant meg så godt til med å vere pensjonist om måndagane dei siste par åra. I morgon skal eg ha nokre ekstratimar, og det merkast på sundagsfreden. No kjenner eg korleis eg har hatt det i alle dei åra med skuleførebuing sundags kvelden. Jaja, neste måndag har eg atter fri, heldigvis.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar