MOBBING I SKULEN

Mobbing er ikkje noko moderne fenomen, sjølv om ordet ikkje var oppfunne i mi tid. Men terging var vanleg. Eg vart ein del terga av dei store gutane i tredje, det vil seie nokre få av dei. Det var med andre ord ikkje berre kjekt på skulen. Dei hekta seg opp i mykje rart, til dømes ein gong eg hadde fått ein fin genser som mamma hadde spøta. Det var nokre gule ringar eller prikkar som gjekk att i mønsteret, gult på brunt, trur eg. Dei unnte meg kanskje ikkje genseren og lo av han, sa det var eggeplomme som var klint ut over. Så eg ville helst ikkje gå meir med han. Mamma vart overgitt, og eg sa at desse katane sa det var eggeplomme på han. Mamma meinte at det måtte eg berre gje dei rett i, og seie at det måtte alle sjå. Eg trur ikkje det var så enkelt.

Til vanleg gjekk ikkje ertinga over i handgripelegheiter. Men ein gong begynte eg å blø naseblod. Eg hugsar ikkje kvifor; det kan hende at ein av plageåndene var borti meg litt. Men det eg hugsar, er at han til mi store undring brått tok seg av meg og trøysta meg, følgde meg ned til grova og hjelpte til med å vaske meg og stanse blødinga.