BRAKKE PÅ KØYRETUR

Endeleg er Bybanen i Bergen på skjener og går så det susar. Eg har ikkje fått prøvekøyrt enno, eg har ikkje vore i Bergen by sidan bana kom i drift. (No snakkar eg om bygrensene før 1972, eg har vore på Flesland) Men eg gler meg til å prøve.
   Første hausten eg studerte i Bergen, fekk eg oppleve dei siste månadene med trikk der i byen. No hadde eg ikkje mykje bruk for han der han gjekk, men han var grei å ty til når eg skulle vitje bror Steinar på Kronstad.
   Det er underleg kor glade folk er i denne doningen. Det har vore aksjonar og protestmarsjar meir enn ein stad mot nedlegging av trikk. Og eg kjenner at hjartet dulpar litt raskare når eg ser ein trikk i ein eller annan by ute i verda. No er det ikkje akkurat trikk dei har fått i Bergen, men det er iallfall vogner som går på skjener og er drivne med elektrisk straum. Det gjev litt av den same varme kjensla, vonar eg. Berre eg ikkje dundrar i vognene med bilen vår, slik somme bilistar gjer inne i by'n.
   Lærar Årøy på Flekke skule i gamle dagar var ikkje den som slo rundt seg med skrøner og vitsar i utide. Men ei rispe fortalde han av og til, med litt grov og slepande stemme. Soga handla om gubben som var i by'n i lag med sonen sin for første gong og fekk sjå trikken. Eg er ikkje sikker på om eg hugsar alt, men dette vert iallfall sitert: "Da kom ein mannje kjøyrandes med ei brakke. Hovudsageleg styrde han hinnje med stong. Då sa eg til han Albert, son min: Eg tenkje dæ best at me går ned på Børsen og får oss litt graut og mjelk!"