SJØSETJING

Så kom Tore heim i går, og i dag har me smurt påhengsen Birk, sett over skuta Sofie Karoline og sett ho på sjøen mens det var flod. Båten flaut i år og, motoren starta på andre eller tredje draget, og alt var i sin skjønnaste orden. Det einaste er årene, som eg har teke heim, fiksa dei litt og smurt dei inn med olje.
   Færingen vår heime i Flekke var eit kjært leikety. Han låg i vinteropplag på låven, så det var litt styr med å få han ned på fjorden. Til orientering for dei som ikkje er lokalkjende, kan eg opplyse at det var snakk om ein transport på tre-fire hundre meter. I mange år var det merra Bergfrid (og seinare hesten Berg) som måtte trø til. Og så burde eg ha hugsa om me brukte møkakjerra eller høyvogna. På sjøen kom han som regel kvar vår og heim att utpå hausten. Seinare var det motoriserte greier som frakta han til stranda. Men sjølv var og vart han robåt, utan motor av noko slag.
   Papen murra litt dei siste åra båten var på sjøen, for det var som regel eg som masa om å få han ut. "Du kjem og held ein kjølen leik om å få båten ut, men du er aldri her og hjelper til når me lyt ta han i hus."
   Den gilde robåten vår, som me aldri kjøpte motor til, enda sine dagar i hagen til bror Arne, der han stod som stas og leikeapparat i mange år.