Ei natt i barndomen heime i Flekke drøymde eg at dampen sende ut ei litt merkeleg, sår uling frå fløyta då han kom inn fjorden og skulle leggje til kai. Eg sprang opp på Storehaugen, og derifrå kunne eg sjå bort på bryggja. Og der seig dampen til kaia, men ikkje før han var komen på plass, så sokk han med akterstamnen først og baugen i vêret.
Kort tid etter draumen, kanskje neste dag, kjem dampen. Eg kvepp då eg høyrer den same såre ulinga som den eg hadde drøymt, og eg spring opp på Storehaugen. Der kjem dampen sakte sigande til kaia. Atla, Sandøy eller kva for ein båt det no var som gjekk på Dalsfjorden den dagen. Alt såg ut som i draumen. Men denne gongen sokk han ikkje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar