Ein grytidleg måndag morgon uti august hadde papen ordna skyss for meg til Dale med Kåre Flekke. Og frå Dale drog eg med sykkelen, kofferten og ryggsekken på bussen nordover til Førde, og med ny buss til Sandane. Eg var den einaste i kullet mitt i Fjaler som begynte; eg søkte meg inn etter andre året på realskulen. Eg kjende flyktig dei åtte som kom frå Dale og der omkring med full realskuleeksamen, elles kjende eg ingen. Jau, forresten, to gutar som gjekk i første realskuleklasse med meg, begynte året før på den fireårige gymnaslinja og skulle gå i kullet mitt på reallinja. Eg hadde av ymse grunnar valt engelsklinja.
På Sandane trefte eg nokre av dalingane, tutla meg opp på skulen, fann døra til Rektor, banka på og høyrde omen av eit "Kom inn!" Innanfor døra kom eg inn i eit digert kontor, tykte eg den gongen, og langt inne i rommet sat Rektor bak eit stort skrivebord, og eit par andre menneske var der og. Rektor sa noko, og eg oppfatta om litt at han vende seg til vesle meg. Han ønskte meg velkommen, spurde etter namnet og la til då eg hadde presentert meg: "Å ja, frå Flekke, ja!" Eg er framleis like forundra over at han så kjapt kunne plassere meg, den veka det begynte oppunder to hundre elevar på skulen - på realskulen og gymnaset. Rett nok hadde mange av gymasiastane gått på realskulen eller første landsgymnas, men likevel...
Straks etterpå var eg på veg til ein hybel eg hadde fått tilvist ute i Bukta tre kilometer frå skulen. Eg heiv meg på sykkelen, og Audun Laukeland frå nordsida av Dalsfjorden, som alt hadde fiksa seg hybel i same retninga av bygda, slo følgje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar