BAK I EI KRÅ

Rett etter at eg hadde installert meg på hybelen i Bukta, kom ein annan fersk leigetakar saman med ein kamerat. Dei var frå Førde. Den nye naboen min, Åsmund, skulle begynne på reallinja, og han hin, Kalle, skulle gå engelsklinja. Kalle var ein av dei få som hadde same bakgrunnen som eg: to år på treårig realskule. Dermed konkluderte me fort at me sikkert hamna i same klasse. Åsmund hadde full realskule.

Eit par dagar etterpå stod me ved det staselege hovudbygget på Firda Gymnas, det som du ser på biletet til innlegget i går. Det var bygt tidleg på tjuetalet og må ha ruva i bygda. Me nye riste på hovudet av dei gamle elevane, som gjekk i små eller større grupper att og fram, att og fram over skuleplassen, frå den eine enden til den andre. Etter nokre dagar gjorde me nett det same. Då me var oppropte og skulle inn i klasserommet, vart Kalle og eg einige om å prøve å få oss plassar nær kvarandre. Det gjekk berre nesten. Eg stupte meg ned bak i venstre kråa, men Harald Kjølås greidde å knipe plassen framfor meg, og Kalle framom han att. Bortsett frå Karl Ekroll, som eg hadde kjent i ein og ein halv dag, kjende eg ingen. Jau, Aud Alisøy kom i denne klassen. Ho var ein av desse dalingane som hadde fullført realskulen. Men eg hadde vel knapt veksla eit ord med henne før me kom i same klassen. Kalle var like fremmend i klassen som eg. Einaste førdianaren.

Klasserommet var pikkurande lite, ei pultrekkje med fem pultar langs kvar vegg med smale passasjar til to rekkjer som stod i hop i midten. Tjue stykke, sju gutar og tretten jenter var stuva inn der. Vindaugsveggen fekk me på høgre sida; sikkert bra dersom nokon av dei tjue var venstrehendte. Me var fordelte på fire fogderi, Sogn, Sunnfjord, Nordfjord og Sunnmøre. Berre to og ein halv sunnfjordingar; Kalle var opphavleg frå Sunnmøre.

Lektor Ryssdal snakk stundom spydig om dette rommet og samanlikna det med ein buss. Og slik vart det omtalt. Klassen i Bussen.

Bak i kråa kom eg til å trivast godt; betre og betre etter som tida gjekk og eg fekk skikkeleg oversyn. Det vart ikkje noka ulempe at Harald kapra pulten framfor meg, tvert imot!

Viss du ser ein gong til på biletet frå hin dagen, kan du sjå øvst i fløyen til venstre dei to opne vindauga til klasserommet vårt som vende mot skuleplassen.