NYE VARESLAG

Me som kom til verda under og rett etter krigen, opplevde at det dukka opp nye, eksotiske produkt som kunne få ei blanda mottaking. Eg trur nesten at brørne mine hugsar den første etterkrigssjokoladen, men i så fall får dei stadfeste eller avsanne det. Sjølv har eg eit minne til at tante Gerd kom frå by'n med ein ny type frukt, noko me sikkert hadde høyrt om, men aldri sett, langt mindre smakt. Banan heitte det. Eg og fekk ei, men eg likte henne ikkje. Eg fekk i meg halvparten før eg gav opp.

   Ei julehelg før banana kom til Flekke, kunne dei by på ei anna spennande frukt då me var i juleselskap på Ilkjen: turka fike. Eg og dei andre fekk kvar si. Eg smakte litt på mi fike, men tykte ikkje om henne. Eg rette ut handa og prøvde å returnere henne til tante Målfrid, som hadde vore raus og delt ut. Men verken ho eller dei andre vaksne oppfatta kva eg ville i ståket, så eg sleppte henne på golvet, meir eller mindre frivillig. Etter ei stund var det nokon som oppdaga den brune, klissete fika der ho låg: "Korleis he da seg atte da ligge ei fike på golva?" Eg tilstod straks og prøvde å bortforklare med replikken: "Eg rette ut handa so, åso myst' eg 'inne!"