GOLF OG BADING

Medan bror Reidar samlar tankane til nye bloggar, vågar eg meg til på nytt.

Golfsporten var vel tidlegare halden for å vere ein ”Sossesport”, vanlege folk hadde korkje råd eller tid til å drive med slikt. No er det helst vorte ein folkesport - sameleis som sydenturar for å få seg eit bad....

Golfballar og skuter

I min barndom hadde Bakarfolket søppeldynga si om lag tvert over vegen frå huset BakarLarsen seinare bygde. Slike søppeldyngar og ”rennesteinar” var vanlege før i tida då ein gjerne ikkje hadde korkje innlagt vatn eller kloakkanlegg, og lenge før renovasjon og kjeldesortering var kjende omgrep.

Her kunne me finne hermetikkboksar som var brukande til mangslags leikety for den tids gutelarvar som berre kjende ord som ”seilaks”, ”gaffelbitar”, ”ansjos” og   ”brisling” frå juletrefestane med påsmurde snittar med egg og sild som dei vaksne åt, medan me ungane meska oss med bollar – men kvifor skulle det no alltid vere sukat og rosiner i bollane?

Ein leik me fann opp var eit liknament til golf, noko me ikkje visste den gongen. I den store urda under Hellaren ovafor bøgarden heime definerte me ei ”kasterute”, venteleg liknande ei 9 hols golfbane. Så galdt det med færrast mogeleg kast å få hermetikkboksane til å lande på dei fastlagde steinane, utan at me kjende til omgrep som ”birdie”, ”par” eller ”hole in one”.

Ein annan leik me fann opp ved bruk av dei same hermetikkboksane, dersom dei då ikkje var gått tapt i utilgjengelege hol i Hellarsurda, måtte me inn i Stavsdalen til ein høl i elva ved ”Vokneskardva’, om lag der skytebana no ligg. Der sjøsette me dei stolte skutene, så galdt det kven som greidde å flyte lengst nedetter elva….. Den tids rafting..?

Bada gjorde me til vanleg i sjøen medan mamma og papen sov middag, og elles om kvelden når me var ferdige med turrhøytaking eller hesjing. Men stundom lauga me oss i elva som før er nemnd. Ein god badeplass var, som namnet og fortel, ”Lau’vasshølen” - i ”Storehølen” var det noko meir skuggelendt, og gjerne noko kaldare i vatnet.

I elva var der småkjø, som venteleg trong mat. Det hjelpte me dei med: Me skeit på bakken (om me fekk det til), og straks samla det seg fluger kring ruvene, og me kunne slå dei med høvelege bjørkeris. Og kjøene slukte dei med god appetitt, kanskje vaks dei ørlite til me ein annan gong freista lure dei med anglar og meitemakk?