JAKTTID OG JEGERPRØVE

Eg kan ikkje skryte på meg særleg røynsle frå jakt. Det einaste måtte vere då eg prøvde - med magert resultat - å ta røysekattar i felle. Men ein gong var eg med og skaut til jegerprøva.
   Eg slumpa til å vere heime i Flekke ein dag på seinsommaren då flekkekarane var samla oppe på bøen vår og skulle sikre seg dette nødvendige papiret på at dei kunne skyte hjort utpå hausten. Det var før militærtenesta mi, eg var nok tidleg i tjueåra. Forsvaret hanka meg inn midt i studietida.
   Den gongen var opplegget til jegerprøva enkelt: skyting på skive med hundre meters hald. Tre prøveskot først, så ein serie med seks skot. Fekk du 48 poeng eller meir, var prøva bestått. Ikkje så frykteleg strenge krav, du laut ha åttarar i snitt.
   Det gjekk så ymse, somme greidde seg med glans, andre sleit litt. Så var det min tur. Eg hadde knapt vore borti ei børse før, langt mindre skote på blink. Første prøvskot. Det steig opp ei sky av jord attmed skiva, og rett etter gjekk anvisarstaven att og fram over skiva som ein omsnudd pendel. Bom. Andre prøveskot. Endå meir jordsprut, ny bom. Tredje prøveskot like eins. Eldstebror Arne, som hadde tent fedrelandet i brigaden i Nord-Noreg, prøvde seg med eit par gode råd. Papen, gammal konkurranseskyttar med sølvskeier og pokalar på heidersplassar i heimen, trippa nervøst og skamfull på vegner av yngste sonen og familieæra. Eg orsaka meg med at eg knapt hadde skote før. "He'kje du? Da va løye.  Teke du trykkpunkt?" Heisann, det var noko eg ikkje hadde tenkt på. For endå mindre røynde skyttarar: Når du skal dra av eit skot, skal du først sikte, så dra avtrekkjaren litt inn til du kjenner motstand, så finsiktar du og dreg av. Moderne fotoapparat har ei liknande innretning.
   Så var det alvor, no skulle eg sende av garde seks skot utan avbrot. Eg sikta, tok trykkpunkt, skaut, lada og skaut, lada og skaut. Seks gonger.
   Papen turka sveitten og var budd på det verste. Eldstebror Arne ville knapt vedstå seg slektskapen. No skulle serien anvisast. Der kom det først ein seksar. Så to åttarar. "No kjeme vel bommane tenkj'eg," sa papen. Dei brukte å markere bomskota til slutt. I staden kom det tre niarar! 49 poeng og greidd prøve med litt margin.
   Papen stråla av lukke og passa på at alle som var der, fekk med seg den glade bodskapen. Jamvel storebror nikka anerkjennande. Men dei to, konkurranseskyttaren (hadde vore) og eks-brigadesoldaten feila begge. Så dei laut vel ta ein ny runde, anten same dagen eller ein dag seinare. Det var dei og ikkje eg som skulle på jakt.
   Så ei tilståing: Seinare i livet, det vil seie i militær førstegongsteneste og i mangeårig heimevernsteneste framstod eg som ein elendig skyttar. Å ta skyttarmerke var eit håplaust prosjekt.
   Men eg gøymde lenge på papiret eg fekk etter debutsalvene.