SALMIAKKLUKT

Salmiakk luktar ikkje godt. I går vaska eg nokre vindaugsruter utvendes og blanda ein skvett rein salmiakk i vassbytta. Det reiv i nasen då eg stod der og svaia med filla. I dag vaska eg biodunken, som heller ikkje lukta godt. Med vondt skal vondt fordrivast. 

   Ikkje stikk nasen din ned i flasketuten på salmiakkflaska og dra til deg. Du vil få ein støkk som du seint gløymer.

   For omkring femti år sidan - tidfestinga her er usikker - sende mamma meg ned til Flekke på butikken med ei blank tomflaske som eg skulle få påfylt med salmiakk. Det meste gjekk i laus vekt på den tida, veit du. På veg heim trefte eg Nuen (=Kornelius Leirpoll) og Kjellegutt (=Kjell Aagaard) som hang og slong oppe ved Garatunet. Desse karane er nokre år eldre enn meg og var sjølvsagt pokker til karar samanlikna med den yngste Ovahogskaten. Dei ville vite kva eg hadde på flaska. Eg bad dei gjette. - Parafin? - Nei! - Tran? -Nei. - Bensin? - Nei. - Destillert vatn? - Nei, men de kan få lukte på flaska, så finn de det sikkert ut! 

   Det ville dei; eg tok av korken og rette ho fram. Først den eine av karane, heilt nedåt med nasen og drog godt til. Stakkaren krøkte seg i hop og heldt seg for nasen utan å få fram ein lyd, mens den andre gjorde likeeins, drog til seg stanken av ublanda salmiakk så han såg stjerner og fjerne solsystem. Eg godta meg og flirte, men dei lova hemn og juling då dei etter nokre sekund kom til sans og samling. Men eg høyrde ikkje meir om det.