DET VANFØRE LAMMET

Av alt det underlege som skjedde våren for femti år sidan, må og nemnast at det kom til verda eit lam med vanskapte framføter. Nedste delen av beina var vridde inn mot einannan , så lammet vart såpass rørslehemma at det ikkje kunne dra til fjells med dei andre smalebeista. Viss du legg armane dine på bordet med høgre armen strekt til venstre og venstre armen mot høgre, ser du nokolunde for deg korleis føtene på lammet var. 

   Men det fanst ei god uføretrygd for lam i den tida. Dei morlause lamma vart oftast vekkskjemde tunlam og dilta trufast etter folket og tåteflaska. Dette lammet saman med mora fekk lov å feite seg opp på saftig heimegras, litt ovanfor og litt nedanfor bøgarden.

   Så vart det brått slutt. Den 30. august skulle eg konfirmerast, og dermed vart det vanføre lammet middagsmat for heile festlyden. Og då mora vart barnlaus, stakk ho like godt til fjells, endå det ikkje var lenge att til sankinga.